H θέση σε αργία των αιρετών οργάνων λόγω παραπομπής κακούργημα,
δεν αποτελεί μέτρο καταφανώς απρόσφορο, ούτε υπερβαίνει προδήλως το αναγκαίο
μέτρο για την επίτευξη του ανωτέρω σκοπού δημόσιου συμφέροντος.
ΣτΕ 360/2017 Τμήμα Γ' - Συνοπτική περιγραφή
Καθιστώντας υποχρεωτική την επιβολή αργίας στα
αιρετά όργανα των Ο.Τ.Α. σε περίπτωση παραπομπής τους σε δίκη για κακούργημα,
αδιαφόρως εάν το κακούργημα έχει ή όχι σχέση με την άσκηση των καθηκόντων τους,
ο νομοθέτης στάθμισε την απαξία των εγκλημάτων αυτών και τη συνακόλουθη ανάγκη
προστασίας του δημόσιου συμφέροντος και επέλεξε το μέτρο τούτο για την
εξυπηρέτηση του θεμιτού αυτού σκοπού, έθεσε δε ως πρόσθετη προϋπόθεση επιβολής
του εν λόγω διοικητικού μέτρου την επιβολή προσωρινής κράτησης ή περιοριστικών
όρων. Λαμβανομένου δε υπόψη ότι πρόκειται για μέτρο προσωρινό, που δεν
συνεπάγεται μόνιμο αποκλεισμό από την άσκηση των καθηκόντων, ούτε κωλύει τη
συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές των δημοτικών αρχόντων, σε βάρος των οποίων
έχει επιβληθεί, η θέση σε αργία των ως άνω αιρετών οργάνων λόγω παραπομπής σε
δίκη για κακούργημα, δεν αποτελεί μέτρο καταφανώς απρόσφορο, ούτε υπερβαίνει
προδήλως το αναγκαίο μέτρο για την επίτευξη του ανωτέρω σκοπού δημόσιου
συμφέροντος.