Θεμιτή κατά το ΣτΕ η θέση σε αργία των αιρετών που παραπέμπονται για κακούργημα

H θέση σε αργία των αιρετών οργάνων λόγω παραπομπής κακούργημα, δεν αποτελεί μέτρο καταφανώς απρόσφορο, ούτε υπερβαίνει προδήλως το αναγκαίο μέτρο για την επίτευξη του ανωτέρω σκοπού δημόσιου συμφέροντος.

ΣτΕ 360/2017 Τμήμα Γ' - Συνοπτική περιγραφή

Καθιστώντας υποχρεωτική την επιβολή αργίας στα αιρετά όργανα των Ο.Τ.Α. σε περίπτωση παραπομπής τους σε δίκη για κακούργημα, αδιαφόρως εάν το κακούργημα έχει ή όχι σχέση με την άσκηση των καθηκόντων τους, ο νομοθέτης στάθμισε την απαξία των εγκλημάτων αυτών και τη συνακόλουθη ανάγκη προστασίας του δημόσιου συμφέροντος και επέλεξε το μέτρο τούτο για την εξυπηρέτηση του θεμιτού αυτού σκοπού, έθεσε δε ως πρόσθετη προϋπόθεση επιβολής του εν λόγω διοικητικού μέτρου την επιβολή προσωρινής κράτησης ή περιοριστικών όρων. Λαμβανομένου δε υπόψη ότι πρόκειται για μέτρο προσωρινό, που δεν συνεπάγεται μόνιμο αποκλεισμό από την άσκηση των καθηκόντων, ούτε κωλύει τη συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές των δημοτικών αρχόντων, σε βάρος των οποίων έχει επιβληθεί, η θέση σε αργία των ως άνω αιρετών οργάνων λόγω παραπομπής σε δίκη για κακούργημα, δεν αποτελεί μέτρο καταφανώς απρόσφορο, ούτε υπερβαίνει προδήλως το αναγκαίο μέτρο για την επίτευξη του ανωτέρω σκοπού δημόσιου συμφέροντος.

Κώλυμα συμμετοχής Δημοτικού Συμβούλου για λόγους ηθικού συμφέροντος.

Με τις διατάξεις του άρθρου 99 του ν. 3463/2006 και του άρθρου 10 της Υ.Α. 16852/2011 (Β΄ 661/20-4-2011), θεσπίζεται κώλυμα συμμετοχής των δημοτικών συμβούλων στις οικείες συνεδριάσεις, το οποίο ιδρύεται και από μόνη τη συνδρομή στο πρόσωπό τους ηθικού συμφέροντος, ανεξαρτήτως αν προκύπτει ή αποδεικνύεται και οποιοδήποτε υλικό συμφέρον του ίδιου προσώπου. Τέτοιο, εξ άλλου, ηθικό συμφέρον απορρέει και από μόνη την ιδιότητα του δημοτικού συμβούλου ως μετέχοντος στη διοίκηση εταιρείας, ένεκα της οποίας υπέχει υποχρέωση πίστεως προς αυτήν (βλ. άρθρο 390 Ποιν. Κώδικα), εφόσον το συλλογικό όργανο του δήμου καλείται να αποφανθεί για ζήτημα που την αφορά, όπως, ιδίως, όταν πρόκειται για τη λήψη αποφάσεως σχετικής με την εκτέλεση συμβάσεως μεταξύ του δήμου και της εταιρείας.

Ο Δήμος έχει μόνο γνωμοδοτική αρμοδιότητα στην έγκριση ή τροποποίηση σχεδίου πόλης ή πολεοδομικής μελέτης.

Ανεπίτρεπτη η μετατροπή ρέματος σε οδό. Απόφαση 62/2017 ΣτΕ (Ε’ Τμήμα)

Προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Πότε είναι επιτρεπτή η ένταξη των ρεμάτων σε πολεοδομική ρύθμιση. Ο οικείος δήμος δεν έχει αποφασιστική αλλά μόνο γνωμοδοτική αρμοδιότητα, όσον αφορά την έγκριση ή την τροποποίηση του σχεδίου πόλεως ή της πολεοδομικής μελέτης. Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, με την οποία επιχειρείται ο καθορισμός κοινόχρηστου χώρου, έχει εκτελεστό χαρακτήρα. Ο καθορισμός χάνδακα ως οδού εντός των ορίων οικισμού προϋφιστάμενου του 1923 επιχειρήθηκε αναρμοδίως από τον οικείο ΟΤΑ. Μη νόμιμα επιτράπηκε επέμβαση στη φυσική λειτουργία ρέματος διά της μετατροπής του σε οδό. Δεκτή η αίτηση ακύρωσης.

Πρόταση για ένα νέο δημοκρατικό σύστημα περιφερειακής αυτοδιοίκησης

Του Δημήτρη Κατσούλη

Μία από τις πολλές παθογένειες του πολιτικού και θεσμικού πολιτισμού μας είναι η απέχθεια προς την πραγματική και σε βάθος αξιολόγηση των θεσμών και των μεταρρυθμίσεων που κατά καιρούς έχουν συντελεστεί. Ως προς την αυτοδιοίκηση η παθογένεια αυτή εντείνεται και από την σχεδόν διαχρονική συνήθεια του πολιτικού προσωπικού να αρνείται να εμπεδώσει αλλαγές που επηρεάζουν τον σκληρό πυρήνα της εξουσίας του και να επιχειρεί να διατηρήσει κεκτημένα εξουσίας κατά τρόπο συντηρητικό και αντιμεταρρυθμιστικό.

Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα η δημόσια παρέμβαση 41 τοπικών (χωρικών) αντιπεριφερειαρχών οι οποίοι σχεδόν προτείνουν την επιστροφή στο παρελθόν με την ανασύσταση των νομαρχιών και την επαναφορά των αιρετών νομαρχών διαλύοντας έτσι την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση στο βωμό προδήλως της «συντεχνιακής» απόκτησης μεριδίου εξουσίας και θεσμικής οντότητας που ο νομοθέτης δεν τους αναγνώρισε με τη συγκρότηση των Περιφερειών. Ανάλογο αίτημα θα μπορούσαν να αρθρώσουν οι τοπικοί αντιδήμαρχοι ή αρθρώνουν ήδη οι πρόεδροι των τοπικών κοινοτήτων. Η αγωνία των αιρετών με λογική μάλιστα συντηρητικής οπισθοδρόμησης και ανακύκλωσης στην παρακμιακή πολιτική πραγματικότητα δεν μπορεί να έχει μερίδιο στο ώριμο αίτημα των καιρών για  την ενδυνάμωση της περιφερειακής διακυβέρνησης και την ενίσχυση των δομικών της στοιχείων στο πλαίσιο της αναγκαίας προοδευτικής μεταρρύθμισης για πολυεπίπεδη δημοκρατική διακυβέρνησης με Επιτελικό Κράτος και τολμηρή αποκέντρωση σε Περιφέρειες και Δήμους.